اسمش را ميگذاريم : دوست مجازی ...
اما آنسو يك آدم حقیقی نشسته است ...
خصوصياتش را كه نميتواند مخفی کند ...
وقتي دلتنگی هايش را مينويسد ...
وقت ميگذارد برايم ...
وقت ميگذارم برايش ...
نگرانش ميشوم ...
دلتنگش ميشوم ...
وقتی در صحبت هايم ...
به عنوان دوست ياد ميشود ...
مطمئن ميشوم كه حقیقی ست ...
هر چند كنار هم نباشيم ...
من برايش سلامتي و شادي آرزو دارم ...
هر كجا كه باشد ... !
نظرات شما عزیزان: